بیماری پارکینسون در چه سنی سراغ افراد میآید؟
بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی است که اغلب در سنین بالای 50 تا 70 سال روی میدهد. البته در مواردی بیماری پارکیسنون در سن زیر 50 سال هم مشاهده شده است ولی این موارد بسیار کم هستند و این بیماری در کنار بیماری آلزایمر به عنوان مهمترین بیماریهای اعصاب دوران پیری شناخته شده است. (برای نوبت دهی آنلاین بهترین دکتر مغز و اعصاب به صفحه مربوطه مراجعه کنید)
عوامل مؤثر بر بیماری پارکینسون
با اینکه بیماری پارکینسون یک بیماری با درمان نامشخص است اما چشمانداز آیندة پزشکی به روی آن امیدوار است. در حال حاضر دلایل قطعی این بیماری هنوز مشخص نشدهاند اما طبق تحقیقات، برخی عوامل مؤثر بر روی آن شناخته شدهاند. مهمترین آنها عوامل محیطی و سبک زندگی است و بعد از آن عوامل ژنتیک است.
آیا پارکینسون ارثی است؟
تعداد کمی از افرادی که دچار پارکیسنون میشوند سابقة خانوادگی پارکینسون دارند (حدود 20 درصد). این بیماری اغلب در سنین بالای 50 سال روی میدهد ولی اگر در سنین کمتر از 50 سالگی رخ بدهد میتواند زمینة ژنیتک آن قوی باشد اما در غیر این حالت عوامل ژنتیک جز در مواردی خاص تأثیری در ایجاد پارکینسون ندارند. احتمال دچار شدن به پارکینسون تنها با افزایش سن زیاد میشود.
آفتکش یا آدمکش؟
بنا بر تحقیقات پزشکی استفاده از سموم و آفتکشها در محیط زندگی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را بیشتر میکند. همچنین مسمومیت با گاز منواکسیدکربن و مسمومیت با دی سولفید کربن نیز احتمال ابتلا به پارکینسون را بیشتر میکند. افرادی که در محل کار خود با فلزات سنگین و یا با منگنز تماس زیادی دارند بیشتر از دیگر افراد در معرض خط ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.
آیا پارکینسون غیر از لرزش علائم دیگری نیز دارد؟
شایعترین علائم پارکینسون آهستگی و کندی در حرکت، مکثهای گهگاهی در حرکات اندامها، سفتی در عضلات و لرزش اندام است. لرزش اندام در بیشتر موارد در زمان استراحت بوجود میآید و اگر فرد بیمار در حال انجام کاری با دستهای خود باشد لرزش دستها دیگر وجود ندارد. این لرزش بیشتر مختص دست و انگشتهای دست است اما گاهی پا را نیز در برمیگیرد. همچنین کندی در حرکت اندامها شامل حرکات صورت نیز میشود. این بیماران به کندی و با تعداد کمتری پلک میزنند، آهسته صحبت میکنند و اغلب در نوشتن دچار اختلال میشوند. بیماران مبتلا به پارکینسون فلج اندامی ندارند اما به دلیل پائین آمدن توانایی عضلانی دچار اخلال حرکتی میشوند. همچنین ممکن است تعادل آنها نیز در حین راه رفتن دچار اشکال شود.
پارکینسون به جز علائم فیزیکی علائم روانی هم دارد.
دوپامین یک انتقال دهندة پیامهای عصبی در مغز و یکی از مهمترین ترشحات مغزی ما است که کارکردهای بسیاری دارد. به کنترل حرکت اندامها کمک میکند، بر روی فرآیند خواب تأثیر میگذارد، بر روی حافظه و اخلاقیات ما اثر میگذارد و احساس سرخوشی و لذت را در مغز بوجود میآورد. از آنجا که پارکینسون با اختلال در ترشح دوپامین در مغز همراه است کمبود دوپامین در این بیماران با کاهش احساس شادی و بروز افسردگی و اضطراب همراه است. همچنین ممکن است این بیماران با اختلالات خواب، اختلالات ادراری، ختلالات بویایی، یبوست و کاهش وزن نیز مواجه شوند.
آیا تغذیه بر روی پارکینسون تأثیر میگذارد؟
پارکینسون با تغذیه درمان نمیشود ولی میتوان با یک تعذیه سالم احتمال مواجه شدن با پارکینسون را کاهش داد. پیشنهاد میشود برای داشتن یک زندگی سالم سبک زندگی خود را تغییر دهید و بدن خود را در مقابل ابتلا به انواع بیماریها مقاوم کنید. سبک زندگی سالم، داشتن یک رژیم غذایی سالم و مقوی و کامل به همراه ورزش روزانه همراه با فعالیتهایی است که نشاط آفرین هستند و شما را از استرس دور نگه میدارند.