قسمت ۲۶- ناشناخته، مثل یک کهیر ساده

 «کهیره دیگه! مگه بیماری لاعلاج گرفتی!! ادویه و قهوه نخور یه حساسیت ساده‌س. چنتا دمنوشم برات درست می‌کنم، خوب میشی»

سلام من بهنامم و امروز می‌خوام داستان واقعی مسعود رو براتون تعریف کنم که کهیر دست از سرش برنمیداشت و تو زندگی روزانش اختلال ایجاد کرده بود.

مسعود حدودا 18 سالش بود که بدنش کم-کم شروع کرد به کهیر زدن. خانواده‌‌ش، اصرار پشت اصرار که از بس ادویه و قهوه خوردی کهیر زدی. چندین مدل دمنوش مختلف و داروهای گیاهی رو بهش دادنو ادویه رو از غذاش حذف کردن.

ولی اینا هیچ کدوم باعث نشد که کهیرهای بدنش از بین بره. مسعود پیش دو تا متخصص پوست رفت. اونا براش داروهای حساسیت، مثل: آنتی هیستامین و سیتریزین تجویز کردن. شرایطش جوری بود که حتی یه روزم نمی‌تونست دارو نخوره، چون هر روز که بیدار میشد بدنش کهیر داشت و خارش امونش نمی‌داد.

باید آزمایش آلرژی می داد، اما نیاز بود دو هفته آنتی هیستامین نخوره، ولی امکان قطع کردن قرص‌هاش تقریبا صفر بود و باعث شد اون هیچ وقت نتونه آزمایش آلرژی بده.

مسعود داروهایی می‌خورد که عوارض خواب آلودگی داشت و تو دوران دانشگاه حسابی اذیتش می‌کرد. از طرف دیگه نمی‌تونست هر روز به همه توضیح بده که آلرژی داره و حساسیت باعث شده کهیر بزنه. برای همین گوشه گیر شده بود و از اجتماع فرار می‌کرد.

مشاهده بیشتر : لیست بهترین متخصص پوست و مو

این روند درمان ۹ ماهی طول کشید تا کهیرهاش کمتر شد و از بین رفت. حالا دیگه مسعود خوشحال بود از اینکه مثل همه میتونه عادی زندگی کنه و دارویی نخوره.

 دو سال گذشت و دوباره کهیرها اومدن سراغش، ولی این بار متفاوت از دفعه قبل. حالا اون دسترسی بیشتری به پزشکا داشت و می‌تونست توی اینترنت تحقیق کنه. با اینکه هر روز وضعیتش بدتر میشد با ایمونولوژیست و متخصص‌های پوست مختلفی صحبت می‌کرد.

مسعود آزمایش خون داد و هیچ کدوم از عواملی که ممکنه تو ایجاد کهیر تاثیر بذاره، تو خونش نبود. دیگه آنتی هیستامینم جواب نمی‌داد و حسابی کلافه شده بود.

اون روزی 4 تا ستریزین دو تا تلفست و یه دونه داکسی پند میخورد که عملا زندگیش رو مختل کرده بود. صبح ها که بیدار میشد باز هم کهیر و خارش داشت.

مجبور می‌شد یه ساعت صبر کنه تا کهیر کف پا و کف دستاش یه کم بهتر بشه و بعدش بتونه راه بره یا از خونه بره بیرون. 

نظر همه پزشکا یکی بود. این بیماری اصلا به غذا مربوط نبود. یه اختلال تو سیستم ایمنیش که باعث میشه مسعود کهیر مزمن بزنه و دلیلش اصلا مشخص نیست.

اون بدون توجه به حرف دکترا، مواد غذایی رو دونه دونه حذف میکرد تا شاید بتونه ریشه این کهیر رو پیدا کنه. مسعود یه هفته کامل رژیم غذایی سختی گرفت و فقط مواد غذایی که مطمئن بود، آلرژی زا نیستن رو خیلی کم میخورد. همین موضوع باعث شد تا وزنش خیلی کم بشه. ولی این بیماری هیچ ربطی به غذا و محیط نداشت و روال کهیر زدن تغییر نمی‌کرد.

مسعود از هیچ دکتری جواب قانع کننده‌ای در مورد درمانش نمی‌شنید. اون توی روز حداقل 4 ساعت تحقیق می‌کرد. آخرین مقالات رو می‌خوند و با دکترها درمیون میذاشت تا جایی که بهش میگفتن تو چرا انقدر میدونی. مسعود بی خیال نمیشد و بازم تحقیقات میکرد، چون تاثیر این بیماری روی زندگیش کاملا مشخص بود. 

مسعود بعد از دو سال  تحقیقات مدوام، تصمیم گرفت به توصیه پزشکان  داروی زول ایر(XOLAIR) رو تزریق کنه. این دارو کارکردش برای آسم شدید و کهیر مزمنه که حتی با کورتو استروئید هم قابل کنترل نیستن . دسترسی به این دارو تو ایران خیلی سخته چون وارداتیه و باید تو یخچال نگه داری بشه، ولی مسعود تصمیمشو عملی کرد. حالا اون هر ماه یک دوز زول ایر تزریق میکنه که طبق نظر پزشکش باید تا 6 ماه این روند رو ادامه بده و همراه ش آنتی هیستامین بخوره.

از اولین دوز تزریق زول ایر زندگی جدیدی براش شروع شد و همه موانع زندگیش از بین رفت. اون  تا الان سه دوز تزریق کرده و می‌تونه هر کاری دوست داره بدون محدودیت انجام بده و با خیال راحت غذا بخوره، اما پزشکش گفته ممکنه دو سال دیگه بدنش کهیر بزنه و لازم باشه دوباره زولیر تزریق کنه.

آقای دکتر آلرژی چیه؟

 چند نوع آلرژی داریم؟

چه علائمی نشون دهنده آلرژیه؟

بیماری‌های خود ایمنی ممکنه علائمی شبیه آلرژی داشته باشن؟

با چه روش‌هایی میشه آلرژی رو از بیماری خودایمنی تشخیص داد؟

ممکنه بیماری خود ایمنی ارثی باشه و از مادر و پدر به فرزند منتقل بشه؟

خب میرسیم به پایان نهمین قسمت فصل سوم پادکستمون و مثل همیشه «به سلامتی همتون»