آزمایش پروتئین ادرار میزان پروتئین موجود در ادرار را اندازه گیری می‌کند. ادرار افراد سالم پروتئین قابل توجهی ندارد. هرچند اگر کلیه‌ها به درستی کار نکنند یا در صورتی که مقادیر زیادی از یک پروتئین خاص در جریان خون وجود داشته باشد، ممکن است پروتئین از طریق ادرار دفع شود.
بهترین متخصص کلیه ممکن است آزمایش پروتئین ادرار را به صورت یک نمونه تصادفی ادرار یا به صورت جمع آوری همه ادرار در طول یک دوره 24 ساعته انجام دهد. از طریق سرویس آزمایش در محل، بدون مراجعه به آزمایشگاه آزمایش بدهید و با درمانکده همراه باشید.
علت درخواست آزمایش پروتئین چیست؟
اگر پزشک به وجود مشکلی در کلیه‌های شما مشکوک باشد، ممکن است آزمایش پروتئین ادرار را انجام دهد. آن‌ها همچنین ممکن است در موارد زیر آزمایش پروتئین ادرار درخواست کنند:
- برای دیدن این که یک بیماری کلیوی به درمان پاسخ می‌دهد یا خیر
- اگر علائم عفونت مجاری ادراری (UTI) دارید
- به عنوان بخشی از آزمایش ادرار عادی
بیشتر بخوانید: تست اسمولاریته ادرار
معمولا وجود مقدار کمی پروتئین ادرار مشکلی ندارد. با این حال، ممکن است به دلیل موارد زیر سطح بیشتری از پروتئین را درعات7 ادرار داشته باشید:
- عفونت مجاری ادراری (UTI)
- عفونت کلیه
- دیابت
- دهیدراتاسیون
- آمیلوئیدوز (تجمع پروتئین در بافت‌های بدن)
- داروهایی که به کلیه‌ها آسیب می‌رسانند (مانند NSAIDها، داروهای ضد میکروب، دیورتیک‌ها و داروهای شیمی درمانی)
- هایپرتنشن (فشار خون بالا)
- پره اکلامپسی (فشار خون بالا در زنان باردار)
- مسمومیت با فلزات سنگین (درباره مسمومیت با سرب و آزمایش سرب خون این مقاله را بخوانید)
- بیماری کلیه پلی کیستیک
- نارسایی احتقانی قلب
- گلومرولونفریت (بیماری کلیوی که باعث آسیب به کلیه می‌شود)
- لوپوس اریتماتوز سیستمیک (یک بیماری خود ایمنی)
- سندرم گودپاسچر (یک بیماری خود ایمنی)
- مولتیپل میلوم (نوعی سرطان که بر مغز استخوان اثر می‌گذارد)
- تومور یا سرطان مثانه
افراد خاصی بیشتر در معرض بروز مشکلات کلیوی هستند. در صورت داشتن یک یا چند عامل خطر، ممکن است پزشک برای بررسی مشکلات کلیوی، آزمایش پروتئین ادرار را به طور منظم انجام دهد.
عوامل خطر عبارتند از:
- ابتلا به یک بیماری مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا
- سابقه خانوادگی بیماری کلیوی
- نژاد آفریقایی آمریکایی، هندی آمریکایی یا اسپانیایی تبار
- اضافه وزن
- سن بالا
چگونه برای آزمایش پروتئین ادرار آماده شوید؟
مهم است که پزشک از همه داروهایی که در حال حاضر مصرف می‌کنید چه داروهای بدون نسخه و چه با نسخه پزشک مطلع باشد. برخی از داروها می‌توانند روی سطح پروتئین ادرار شما تأثیر بگذارند، بنابراین ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل از آزمایش پروتئین ادرار دارو را قطع کنید یا دوز داروی خود را تغییر دهید.
داروهایی که بر سطح پروتئین ادرار اثر می‌گذارند عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ها، مانند آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین‌ها و پنی‌سیلین‌ها
- داروهای ضدقارچ، مانند آمفوتریسین- B و گریزئوفولوین (Gris-PEG)
- لیتیوم
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)
- پنی سیلامین (کوپریمین)، دارویی است که برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود
- سالیسیلات‌ها (داروهایی که برای درمان آرتروز استفاده می‌شوند)
مهم است که قبل از دادن نمونه ادرار، به اندازه کافی آب خورده باشید. این کار تحویل نمونه ادرار را راحت‌تر کرده و از دهیدراتاسیون که می‌تواند بر نتایج آزمایش پروتئین ادرار تأثیر بگذارد، جلوگیری می‌کند.
قبل از آزمایش از ورزش شدید خودداری کنید زیرا این کار هم می‌تواند بر میزان پروتئین ادرار شما تأثیر بگذارد. همچنین باید حداقل سه روز پس از انجام یک آزمایش رادیواکتیو که در آن از ماده حاجب استفاده شده، منتظر بمانید و سپس آزمایش پروتئین ادرار انجام دهید. ماده حاجب در آزمایش پروتئین ادرار شما ترشح می‌شود و می‌تواند نتایج را تحت تأثیر قرار دهد.
در طول آزمایش پروتئین ادرار چه اتفاقی میافتد؟
نمونه ادرار تصادفی
نمونه ادرار تصادفی، یکی از روش‌های آزمایش پروتئین ادرار است. به این تست دیپ استیک نیز می‌گویند. ممکن است نمونه خود را در مطب پزشک، یک آزمایشگاه طبی یا خانه بدهید.
به شما یک ظرف استریل با درپوش و یک حوله یا سواب می‌دهند تا اطراف دستگاه تناسلی خود را تمیز کنید. برای شروع، دستان خود را به خوبی بشویید و درپوش را از ظرف جمع آوری جدا کنید. با انگشتان خود داخل ظرف یا در آن را لمس نکنید، زیرا ممکن است نمونه را آلوده کنید.
با استفاده از دستمال مرطوب یا سواب اطراف مجرای ادراری خود را تمیز کنید. سپس، برای چند ثانیه ادرارکردن در توالت را آغاز کنید. جریان ادرار را متوقف کرده، لیوان جمع آوری را در زیر مجرای ادراری خود قرار داده و در میانه جریان ادرار خود، ادرار را جمع آوری کنید. اجازه ندهید ظرف به بدن شما تماس پیدا کند، در این صورت ممکن است نمونه را آلوده کنید. شما باید حدود 2 اونس (تقریبا 55 گرم) ادرار جمع آوری کنید.
پس از جمع آوری نمونه میانه جریان ادرار، ادرار کردن را در توالت ادامه دهید. درپوش ظرف را تعویض کرده و دستورالعمل‌های تحویل آن به پزشک یا آزمایشگاه طبی خود را انجام دهید. اگر نمی‌توانید نمونه را یک ساعت پس از جمع آوری تحویل دهید، آن را در یخچال قرار دهید.
جمع آوری ادرار 24 ساعته
اگر در نمونه ادرار تصادفی شما پروتئین وجود داشته باشد، پزشک ممکن است جمع آوری ادرار 24 ساعته را درخواست کند. برای این تست، یک ظرف جمع آوری بزرگ و چندین دستمال مرطوب برای تمیز کردن خود به شما داده می‌شود. در شروع روز اولین ادرار خود را در ظرف جمع آوری نریزید. با این حال، زمان اولین دفع ادرار خود را ثبت کنید زیرا از آن زمان دوره جمع آوری ادرار 24 ساعته آغاز می‌شود.
طی 24 ساعت آینده، تمام ادرار خود را در ظرف جمع آوری کنید. حتما قبل از ادرار اطراف مجرای ادرار خود را تمیز کرده و لیوان جمع آوری را به اندام تناسلی خود تماس ندهید. نمونه را در یخچال خود بین بقیه نمونه‌ها نگهداری کنید. وقتی دوره 24 ساعته تمام شد، دستورالعمل‌هایی که برای تحویل نمونه به شما داده شده را انجام دهید.
بعد از آزمایش پروتئین ادرار چه اتفاقی میافتد؟
پزشک نمونه ادرار شما را از نظر وجود پروتئین ارزیابی می کند. اگر نتایج شما نشان دهد که در ادرارتان مقدار زیادی پروتئین دارید، ممکن است پزشک بخواهد آزمایش پروتئین ادرار دیگری را درخواست کند. آن‌ها همچنین ممکن است بخواهند آزمایش های دیگری انجام دهید یا معاینه فیزیکی بیشتری روی شما انجام شود.
سخن نهایی
میزان اندک پروتئین ادرار مشکلی ندارد، اما اگر از حدی بیشتر شود می‌تواند علامتی خطرناک باشد. در همین راستا، برای اطلاعات و آگاهی بیشتر درباره آزمایش پروتئین ادرار یا انجام آن، از درمانکده به صورت آنلاین نوبت بگیرید و با پزشک فوق تخصص کلیه (نفرولوژی) یا پزشک جراح کلیه و مجاری ادرار در ارتباط باشید.
منبع: Wikipedia
[sibwp_form id=5]
