بیماری کرون روده چیست؟ علائم، علت‌ ها و راه‌ های درمان کرون

بیماری کرون روده بیماری مزمن یا طولانی مدتی است که سبب ایجاد التهاب در دستگاه گوارش می شود. این بیماری نوعی بیماری التهابی روده است. بیماری کرون می تواند دردناک، ناتوان کننده و گاهی تهدید کننده زندگی فرد باشد.

بیماری کرون که ایلئیت یا انتریت نیز نامیده می شود، می تواند بر روی هر قسمت از روده، از دهان تا مقعد تأثیر بگذارد. در اغلب موارد، قسمت تحتانی روده کوچک (ایلئوم) تحت تأثیر قرار می گیرد.

علائم ممکن است ناخوشایند باشد. این علائم شامل زخم روده، ناراحتی و درد است. طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، بیماری کرون از هر ۱۰ هزار نفر، ۲۶ تا ۱۹۹ نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه بیماری کرون به طور معمول از سنین ۱۵ تا ۴۰ سالگی شروع می شود، اما می تواند از هر سنی شروع شود.

علائم بیماری کرون روده

علائم بیماری کرون روده بسته به اینکه کدام قسمت از روده تحت تأثیر قرار گرفته باشد متفاوت است. علائم اغلب شامل موارد زیر است:

• درد: میزان درد در افراد متفاوت است و به محل التهاب در روده بستگی دارد. اغلب اوقات درد در سمت راست و پایین شکم احساس می شود.
• زخم های روده: زخم ها نواحی آسیب‌دیده روده هستند که ممکن است خونریزی کنند. در صورت خونریزی، ممکن است بیمار متوجه خون در مدفوع شود.
• زخم های دهان: این زخم ها یک علامت شایع هستند.
• اسهال: این حالت ممکن است خفیف یا شدید باشد. گاهی ممکن است مخاط، خون یا چرک در مدفوع وجود داشته باشد. ممکن است بیمار احساس دفع مدوفوع پیدا کند اما چیزی دفع نکند.
• خستگی: افراد اغلب احساس خستگی مفرط می کنند. در هنگام خستگی، امکان بروز تب نیز امکان پذیر است.
• اشتهای تغییر یافته: ممکن است فرد گاهی اشتهای بسیار کمی داشته باشد.
• کاهش وزن: این حالت می تواند به دلیل از دست دادن اشتها باشد.
• کم خونی: از دست دادن خون می تواند منجر به کم خونی شود.
• خونریزی رکتوم و شکاف های مقعدی: پوست مقعد ترک خورده و منجر به درد و خونریزی می شود.

سایر علائم عبارتند از:

• آرتروز
• یوویت (التهاب چشم)
• بثورات پوستی و التهاب
• التهاب کبد یا مجاری صفراوی
• تاخیر در رشد یا رشد جنسی، در کودکان

کولیت اولسراتیو در مقابل بیماری کرون روده

در عین حال که کولیت اولسراتیو باعث ایجاد التهاب و زخم در لایه بالایی مخاط روده بزرگ می شود، در بیماری کرون ممکن است تمام لایه های روده ملتهب شده و همراه با زخم باشند.

همچنین، التهاب در بیماری کرون در هر نقطه از روده رخ می دهد اما در کولیت اولسراتیو، فقط در روده بزرگ (روده بزرگ و رکتوم) ظاهر می شود.

روده های بیمار مبتلا به کرون می تواند در بین قسمت‌های بیمار و آسیب دیده، قسمت‌های سالم و طبیعی نیز داشته باشد، در حالی که در کولیت اولسراتیو آسیب به صورت پیوسته ظاهر می شود.

بیشتر بدانید: بیماری التهاب روده چیست؟

رژیم غذایی

کودکان مبتلا به بیماری کرون، در صورتی که رشد آن ها تحت تأثیر قرار گیرد، ممکن است به فرمول های مایع پرکالری نیاز داشته باشند.

بیشتر بیماران مبتلا به بیماری کرون می گویند که غذاهای زیر می توانند اسهال و دل‌ درد را افزایش دهند:

• دانه های حجیم
• محصولات لبنی
• غذاهای ادویه دار
• الکل

بعضی از افراد احساس نیاز به غذا نمی کنند. در موارد شدید، ممکن است لازم باشد بیماری برای مدت کوتاهی از طریق وریدی تغذیه شود.

بیشتر بدانید: التهاب روده در کودکان چه علائمی دارد؟

درمان بیماری کرون روده

درمان ممکن است شامل دارو، جراحی و مکمل های غذایی باشد.

هیچ درمانی برای بیماری کرون روده وجود ندارد، اما برخی از روش های درمانی می توانند با کاهش تعداد دفعات عود مجدد، به بیمار کمک کنند. هدف کنترل التهاب، اصلاح مشکلات تغذیه ای و تسکین علائم است.

درمان بیماری کرون به موارد زیر بستگی دارد:

• جایی از روده که التهاب وجود دارد
• شدت بیماری
• عوارض
• پاسخ بیمار به درمان قبلی برای علائم مکرر

بعضی از افراد می‌توانند دوره های طولانی مدت، حتی چندین سال از این بیماری را بدون هیچ علائمی داشته باشند. این دوره به عنوان دوره فروکش شناخته می شود. با این حال، معمولاً در فواصل زمانی عود می‌ کند.

از آنجا که دوره های بهبودی بسیار متفاوت هستند، دانستن اینکه درمان چقدر موثر بوده است دشوار است. پیش‌بینی مدت دوره بهبودی و فروکش کردن بیماری دشوار است.

دارو برای بیماری کرون روده

• داروهای ضد التهاب: پزشک به احتمال زیاد درمان را با مزالامین (سولفاسالازین) شروع می کند، که به کنترل التهاب کمک می کند.
• کورتیزون یا استروئیدها: کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که حاوی کورتیزون و استروئیدها هستند.
• آنتی بیوتیک: فیستول، تنگی یا جراحی قبلی ممکن است باعث رشد بیش از حد باکتری ها شود. پزشکان به طور کلی با تجویز آمپی سیلین، سولفونامید، سفالوسپورین، تتراسایکلین یا مترونیدازول این مشکل را درمان می کنند.
• جایگزین های ضد اسهال و مایعات: وقتی التهاب فروکش می کند، معمولاً اسهال مشکل خاصی ایجاد نمی کند. با این حال، گاهی اوقات بیمار ممکن است برای اسهال و درد شکم به دارویی نیاز داشته باشد.

بیولوژیک‌ها

بیولوژیک‌ها نوع جدیدی از دارو هستند که دانشمندان از ارگانیسم زنده تولید کرده اند. آن ها با هدف قرار دادن پروتئین هایی که منجر به التهاب می شوند، پاسخ ایمنی بدن را کاهش می دهند.

به نظر می رسد بیولوژیک‌ها به افراد مبتلا به بیماری کرون کمک می کنند.

نمونه هایی از بیولوژیک‌ها برای کرون عبارتند از:

• اینفلیکسیماب (رمیکاد)
• آدالیموماب (هومیرا)
• 6-مرکاپتوپورین (پورینتول)
• متوترکسات
• ایموران (آزاتیوپرین)
• سرتولیزوماب پگول (سیمزیا)

درمان های بیولوژیک می توانند عوارض جانبی داشته باشند، از جمله استفراغ، حالت تهوع و مقاومت ضعیف تر در برابر عفونت.

برخی مطالعات نشان می دهد که استفاده از بیولوژیک می تواند احتمال نیاز به جراحی شکم در طی 10 سال را به 30 درصد کاهش دهد. قبل از معرفی بیولوژیک‌ها، محققان این رقم را 40-55 درصد اعلام کرده بودند.

همچنین به نظر می رسد که بیولوژیک خطر عوارض جانبی را که می تواند هنگام استفاده فرد از کورتیکو استروئیدها ایجاد شود، کاهش دهد.

انواع مختلفی از داروهای بیولوژیک وجود دارد و افراد واکنش متفاوتی به آن ها نشان می دهند. یک پزشک می‌تواند گزینه مناسبی را به شما پیشنهاد کند و ممکن است اگر داروی اول جواب نداد، یک داروی جایگزین یا ترکیبی را پیشنهاد دهد.

عمل جراحی

اکثر بیماران مبتلا به بیماری کرون روده ممکن است در برخی موارد نیاز به جراحی داشته باشند. وقتی داروها دیگر نتوانند علائم را کنترل کنند، تنها راه حل عمل جراحی است. جراحی می تواند علائمی را که به دارو پاسخ نداده اند، تسکین دهد یا برای اصلاح عوارض، مانند آبسه، سوراخ شدن و خونریزی کاربرد داشته باشد.

برداشتن بخشی از روده می تواند کمک کند، اما بیماری کرون را درمان نمی کند. التهاب اغلب به ناحیه کنار محل برداشتن قسمت آسیب دیده روده برمی گردد. برخی از بیماران کرون ممکن است در طول زندگی خود به بیش از یک عمل جراحی نیاز داشته باشند.

در بعضی موارد، کولکتومی لازم است که در طی آن کل روده بزرگ برداشته می شود. جراح شکاف کوچکی در مقابل دیواره شکم ایجاد می کند و نوک ایلئوم به سطح پوست آورده می شود تا شکافی به نام استوما ایجاد شود. مدفوع از طریق استوما از بدن خارج می شود. کیسه ای مدفوع را جمع می کند. پزشکان می گویند بیماری که استوما دارد می تواند زندگی طبیعی و فعالی را ادامه دهد.

اگر جراح بتواند قسمت بیمار روده را برداشته و سپس دوباره روده را متصل کند، نیازی به استوما نیست.

بیمار و پزشک وی باید جراحی را خیلی دقیق تحت نظر بگیرند. این نوع جراحی برای همه مناسب نیست. بیمار باید به خاطر داشته باشد که پس از عمل، بیماری عود می کند.

بیشتر افراد مبتلا به بیماری کرون می توانند زندگی عادی و فعالی داشته باشند، مشاغل خود را حفظ کرده و نیازهای خانواده خود را تأمین کنند و عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشند.

علت ابتلا به بیماری کرون

علت دقیق بیماری کرون مشخص نیست، اما تصور می شود که این بیماری ناشی از یک واکنش غیر عادی در سیستم ایمنی بدن باشد.

این تئوری می گوید که سیستم ایمنی بدن به غذاها، باکتری های خوب و مواد مفید حمله می کند، چرا که آن ها را مواد ناخواسته ای تلقی می کند.

در طول حمله، گلبول های سفید خون در لایه پوششی روده جمع می شوند و این تجمع باعث التهاب می شود. التهاب منجر به زخم و آسیب روده می شود.

با این حال، مشخص نیست که آیا سیستم ایمنی غیر طبیعی باعث بیماری کرون می شود.

عواملی که ممکن است خطر التهاب را افزایش دهند عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی
• سیستم ایمنی بدن فرد
• فاکتورهای محیطی

از هر 20 نفر 3 نفر مبتلا به کرون و 3 نفر از نزدیکان این بیماری را دارند. اگر یک دوقلوی همسان به بیماری کرون مبتلا باشد، دوقلوی دیگر نیز ۷۰ درصد احتمال دارد که به آن مبتلا شود.

یک باکتری یا ویروس ممکن است در این بیماری نقش داشته باشد. به عنوان مثال، باکتری ای کولی (E. coli) با بیماری کرون در ارتباط است.

سیگار کشیدن یکی دیگر از ریسک فاکتورها است.

تشخیص بیماری کرون روده

پزشک در مورد علائم و نشانه ها از فرد سال می کند. معاینه فیزیکی ممکن است در زمانی که حلقه های روده ملتهب به هم چسبیده باشند، یک توده را در شکم نشان دهد.

آزمایش های زیر ممکن است در تشخیص کمک کند:

• آزمایش های مدفوع و خون
• نمونه برداری
• سیگموئیدوسکوپی، جایی که از یک لوله انعطاف پذیر کوتاه (سیگموئیدوسکوپ) برای بررسی روده تحتانی استفاده می شود.
• کولونوسکوپی، که در آن از یک لوله انعطاف پذیر بلند (کولونوسکوپ) برای بررسی روده بزرگ استفاده می شود.
• در صورت بروز علائم در قسمت فوقانی روده، یک تلسکوپ نازک و انعطاف پذیر (آندوسکوپ) از طریق مری به داخل معده فرو برده می شود.
• سی تی اسکن یا اشعه ایکس باریم انما برای آشکار کردن تغییرات داخل روده

Widget not in any sidebars

عوارض ابتلا به کرون

اگر علائم شدید و مکرر باشد، احتمال بروز عوارض بیشتر است. عوارض زیر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد:

• خونریزی داخلی
• تنگی، در جایی که بخشی از روده باریک می شود، باعث تجمع بافت اسکار و انسداد جزئی یا کامل روده می شود.
• سوراخ شدن، هنگامی که یک سوراخ کوچک در دیواره روده ایجاد می شود، محتویات می توانند از آنجا نشت کنند و باعث عفونت یا آبسه شود
• فیستول، هنگامی که کانالی بین دو قسمت روده تشکیل می شود

همچنین ممکن است موارد زیر وجود داشته باشد:

• کمبود آهن مداوم.
• مشکلات جذب غذا.
• خطر نسبتا بیشتر ابتلا به سرطان روده کمی.

توصیه می‌کنیم در صورت بروز نشانه های بیماری کرون روده با متخصص گوارش و کبد مشورت کنید. پزشک می تواند در تعیین علت بیماری و ارائه درمان مناسب به شما کمک کند. اگر برای پیدا کردن متخصص خوب و گرفتن وقت ویزیت با مشکلی روبرو شدید، می‌توانید از درمانکده کمک بگیرید.

منبع: medicalnewstoday

[sibwp_form id=5]